Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Be grateful, be happy!

Via
Ξυπνάω 6.45, μισή ώρα αργότερα από την ώρα που πρέπει, πλένω πρόσωπο, βάφομαι υποτυπωδώς, τοστάκι/φρουτάκι στην τσάντα και δρόμο. Μπαίνω στο αμάξι και δεν παίρνει μπροστά, έχω ξεχάσει το λαμπάκι ανοιχτό και τελείωσε η μπαταρία. Αν και Ιούνιος, ρίχνει καρέκλες. Σκέφτομαι ok θα πάρω λεωφορείο. Φτάνω στη στάση και ένας περαστικός με κοιτάει με οίκτο (έγκυο, μούσκεμα και φορτωμένη) και μου λέει ότι έχει απεργία.
Έχω ήδη αρχίσει να εκνευρίζομαι. Ψάχνω ταξί και βρίσκω μετά από μισή ώρα περπάτημα στη βροχή, αλλά διαλέγω τον πιο νυσταγμένο οδηγό ever! Με τα χίλια ζόρια φτάνω στο γραφείο με μία ώρα καθυστέρηση.
Δύο επιλογές έχω: να σουφρώσω τα φρύδια ή να σκεφτώ θετικά. Διαλέγω το δεύτερο. Πριν γίνω μαμά διάλεγα το πρώτο. Πλέον, διαλέγω το δεύτερο, όχι πάντα επιτυχημένα…, αλλά το διαλέγω…, με πείσμα.
Κάθε μέρα συμβαίνουν πράγματα στην καθημερινότητά όλων μας, τα οποία μας εκνευρίζουν, εμένα λίγο πιο εύκολα γιατί είμαι φύσει γκρινιάρα και μουτζούφλα. Έχω γονίδιο, τί να κάνω! Κάποιες μέρες δε, είναι χειρότερες από άλλες και σκέφτομαι, ''είναι δυνατόν;''. Ένας αγενής περαστικός, μια δυσκολία στη δουλειά, το τρέξιμο για τις υποχρεώσεις, η σωματική κούραση αρκούν και ξεκινάω την γκρίνια.
Κάποια στιγμή λοιπόν, ένιωσα την ανάγκη να το αλλάξω αυτό. Σκέφτηκα πως δε θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει με μία μαμά αρνητική, γκρινιάρα, απαισιόδοξη και να γίνει το ίδιο. Ότι δε φταίει ο δύσμοιρος (που με παντρεύτηκε), αλλά πάντα ευδιάθετος hubby μου να με βλέπει με σουφρωμένο φρύδι πρωί βράδυ. 
Το γεγονός ότι συνήθως, αντιμετωπίζουμε τα αρνητικά γεγονότα ως απειλή και όχι ως ευκαιρία (οικονομολόγος γαρ), είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει, που έχουμε μάθει στο σχολείο, στο σπίτι, στο Πανεπιστήμιο. Επιπλέον, από μικρά παιδιά έχουμε εκπαιδευτεί να εστιάζουμε σε αυτά που δεν έχουμε και όχι σε αυτά που έχουμε και να αφήνουμε την αρνητικότητα των ανθρώπων να μας επηρεάζει. Τα αρνητικά  γεγονότα έχουν ένα ειδικό βάρος και γι’ αυτό μας επηρεάζουν πιο έντονα. 
Άρχισα λοιπόν, να ψάχνω τον τρόπο. Διαπίστωσα εν τέλει ότι το μέσο για να έχω θετική σκέψη/συμπεριφορά/αύρα είμαι εγώ η ίδια. Ανακάλυψα ότι μόνο εγώ μπορώ να με κάνω να νιώσω καλά. Εγώ η ίδια άφηνα μέχρι σήμερα τα διάφορα γεγονότα να με επηρεάζουν αρνητικά, άρα μπορούσα να ορίσω και τί με επηρεάζει θετικά. Επιπλέον, έμαθα ότι το να αντιμετωπίζει κάποιος τις δυσκολίες της ζωής με θετικό τρόπο είναι κάτι που μαθαίνεται συστηματικά. Το άκουσα από μια απίθανη ψυχολόγο (διδάκτωρ θετικής ψυχολογίας) σε ένα βιωματικό σεμινάριο που έκανα πέρσι με τον μικρούλη μου και επηρέασε τον τρόπο σκέψης μου. Σε αυτή τη μία ώρα του σεμιναρίου, και μετά από λίγο διάβασμα και κάποιες άλλες ομιλίες, έμαθα για κάποιες καθημερινές πρακτικές που βοηθούν το μυαλό να αλλάξει τρόπο σκέψης προς το θετικότερο. Και σκέφτηκα τί έχω να χάσω, κακό δε θα μου κάνουν σίγουρα. Άρχισα λοιπόν, δειλά δειλά να προσπαθώ να αλλάξω αυτά που δε μου αρέσουν σε μένα, ως εξής:

1. Δείχνω ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω, έμψυχα και υλικά (δεν είναι δεδομένα) και ευχαριστώ τον Θεό με προσευχή. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό βήμα, να νιώσουμε ότι αυτά που έχουμε είναι μεγάλες ευλογίες. Το ήξερα, όλοι το ξέρουμε, η διαφορά είναι να στηρίζεις όλη τη λογική σου σε αυτό. 

2. Απομακρύνομαι από κάθε τί και κάθε έναν που μου προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Για παράδειγμα σταμάτησα να βλέπω ειδήσεις και διαπίστωσα ότι δε χάνω τίποτα. Αν κάτι είναι πολύ σημαντικό θα το μάθω σίγουρα, αν όχι δε χρειάζεται να το ξέρω, δε θα μου προσφέρει τίποτα. Και όσον αφορά τα πρόσωπα, επειδή δεν μπορώ και δε θέλω να ξεκόψω από ανθρώπους που αγαπώ και πιθανόν είναι τα αρνητικά πρόσωπα στη ζωή μου, αποφάσισα να μη με επηρεάζουν, αλλά να τους επηρεάζω. Έτσι, άρχισα να εκπαιδεύω μαμάδες, θειάδες, μίζερες φιλενάδες να αλλάξουν λογική. Και έχει γίνει δουλίτσα σε πληροφορώ. Αν ο άλλος βλέπει ότι δεν υπάρχει έδαφος για μουρμούρα, την κόβει.

3. Συναναστρέφομαι όσο πιο πολύ μπορώ με άτομα θετικά, δημιουργικά, ενεργητικά, που αγαπούν τη ζωή. Η χαρά είναι μεταδοτική, την λαμβάνεις και την προσφέρεις. Σε αυτό με έσωσε το blogging. 

4. Προσπαθώ καθημερινά να βοηθάω ή να προσφέρω κάτι σε κάποιον συνάνθρωπό μου. Ευτυχώς, σε αυτό βοηθάει πολύ ο τομέας εργασίας μου, που μου δίνει πολύ έδαφος για «κοινωνικό έργο» (μου ρίχνει βέβαια και την ψυχολογία, αλλά το δουλεύω κι αυτό). Δε χρειάζεται να είναι υλική η βοήθεια, αρκεί μια όμορφη κουβέντα ή ακόμα και ένα χτύπημα στην πλάτη ή να δώσεις τη θέση σου στο μετρό. Αυτή η τακτική της προσφοράς, μας κάνει να νιώθουμε ότι επιστρέφουμε τα καλά που έχουμε λάβει και σε κάποιον άλλο, συνεπώς πάλι το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης είναι αυτό που επικρατεί μέσα μας.

5. Δεν ασχολούμαι με τις αρνητικές κριτικές, κυρίως αν προέρχονται από άτομα που δε γνωρίζω καλά ή από άτομα που δεν επηρεάζουν τη ζωή μου ή από άτομα που δεν εκτιμώ. Η αρνητική κριτική είναι συχνότερη από τη θετική. Αν κάποιος σχολιάζει διαρκώς αρνητικά τους υπόλοιπους αυτό είναι μόνο δικό του πρόβλημα. Τις κριτικές των δικών μου ανθρώπων, όχι μόνο τις ακούω, αλλά τις επεξεργάζομαι πολύ βαθιά.

6. Προσπαθώ να είμαι πιο επιεικής με τους ανθρώπους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Σκέψου πόσο εύκολο είναι να μην κακιώσεις σε αυτόν που θα σε αδικήσει στη δουλειά, στον οδηγό που θα σε βρίσει στο δρόμο, στον υπάλληλο του γκισέ που θα σου πετάξει στα μούτρα τα δικαιολογητικά γιατί δεν είναι όλα όσα θέλει. Αυτό που εγώ προσπαθώ να κάνω (όταν δε μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!) είναι να σκεφτώ ότι κάτι τον βασανίζει και να μην του κακιώσω. Χειρίζομαι εγώ η ίδια τη σκέψη μου.

Ακολουθώντας αυτά, το φανταζόμουν ότι το αποτέλεσμα δεν θα ήταν να γίνω γενικά ευτυχισμένη, αλλά να είμαι πιο ευτυχισμένη μέρα με τη μέρα. Και έτσι έγινε. Και σαν bonus ήρθε και η ψυχική ηρεμία. Και το βέβαιο είναι ότι μέσα από αυτή τη λογική τα θετικά συναισθήματα διαχέονται και στους άλλους, οι οποίοι θα επιστρέψουν τη χαρά σε μένα ή σε κάποιον άλλο. Κάθε φορά που κάτι άσχημο συμβαίνει, προσπαθώ να ''προγραμματίσω'' το μυαλό μου σε μία λογική ''να βρει το θετικό''. Για παράδειγμα, περπάτησα μισή ώρα στη βροχή για να βρω ταξί; Ήταν μια καλή ευκαιρία να απολαύσω τη μυρωδιά της πρωινής βροχής, που τόσο πολύ μου αρέσει! Άργησα να βρω ταξί; Πέτυχα όμως τον πιο γλυκό παππούλη ταξιτζή, που μου έδωσε χίλιες ευχές πριν με κατεβάσει στη δουλειά μου και μου έφτιαξε τη μέρα! 

Δεν το καταφέρνω πάντα, είπαμε υπάρχουν και κακές μέρες. Όμως παρατηρώ ότι όσο πιο πολύ πρακτική κάνω, τόσο πιο έντονο αποτέλεσμα νιώθω.
Το μότο μου τώρα τελευταία είναι:
"We don' t grow when it' s easy, we grow when its hard", οπότε θέλει κόπο.

Εσύ τί κάνεις για να έχεις πιο θετική συμπεριφορά;

Τα γλυκά μου φιλιά
Mama Chrysi  

Σχόλια

  1. Αγαπώ το μότο σου και το υποστηρίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Χρυσή μου.
    Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση, Θα την μελετήσω πολύ γιατί μου χρειάζεται αυτό τον καιρό.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου έκανε πολύ καλό, Θα την ξαναδιαβάσω οπωσδήποτε. 😘😘😘😘😘
    Εγώ αντιθέτως, Δεν είμαι γκρινιάρα αλλά μερικά άτομα με ρίχνουν πολύ.
    Γιαααααα να αλλάξω τακτική 😆😆😆😆😆

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου αυτό είναι το πρόβλημα, ότι εξαρτάται η δική μας διάθεση μας από τους άλλους. Θα πρέπει να βάλουμε ωτοασπίδες, αυτό έχω καταλάβει. Δύσκολο, αλλά με εκπαίδευση γίνεται πιστεύω. Φιλάκια

      Διαγραφή
  4. Θα δανειστω την απάντηση από τον πολύ αγαπημένο Καντ:Ο ένας κοιτάζει το λάκκο και βλέπει τη λάσπη,ο άλλος βλέπει μέσα του τα άστρα που αντανσκλουνται!!είναι πολύ πιο ωραία να βλέπουμε την θετική πλευρά...αν και δεν είναι εύκολο!!η προσπαθεια μετραει☺ ΚΑΛΗΜΈΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξαναδιάβασα αυτή σου την ανάρτηση και πάλι βρήκα πράγματα να σκεφτώ και να αλλάξω. Μου φαίνεται ότι πρέπει να την εκτυπώσω και να την μελετώ 3 φορές τη μέρα.
    Γράφεις κι εδώ για την εγκυμοσύνη σου,οπότε το ήξερα.
    Με τόσα που τρέχουν και με τρέχουν, Πού να τα θυμάμαι όλα;
    Μακάρι να ήμασταν κοντά, Θα μαθαίναμε η μία από την άλλη.
    Χρειάζομαι συμπαράσταση κι εγώ μερικές φορές, γιατί συνήθως εγώ είμαι αυτή που συμπαραστέκεται σε όλους
    Να προσέχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό συμβαίνει συνήθως στις μαμάδες, προτεραιότητα έχουν οι άλλοι. Έχει όμως και αυτό την αξία του, δε συμφωνείς?!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλιά σας...

Δημοφιλή άρθρα

Η Μελίνα και το μέλι, ένα μελένιο παραμύθι από τη Βασ. Τσουρή

Πόσο μελένιο μπορεί να είναι ένα παραμύθι; Η Μελίνα και το μέλι είναι μια διασκεδαστική ιστορία που μας μαθαίνει τα πάντα για τις μέλισσες.

6 Χριστουγεννιάτικες γλυκιές συνταγές από 6 αγαπημένες food bloggers

Αν το σπίτι δε μυρίσει κανέλα, γαρύφαλλο και σοκολάτα, Χριστούγεννα δεν το λες!

Τριήμερο στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας

Ψηλά στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, μέσα στο πυκνό ελατόδασος, βρίσκεται το χωριό Άνω Χώρα. Ελάτε μαζί μου να σας συστήσω το χωριό καταγωγής μου, το υπέροχο μέρος που πέρασα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας.