Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είσαι μαμά; Κάνε αποταμίευση.


Εάν ρωτήσει κανείς 10 άτομα, θα δει ότι λιγότεροι από τους μισούς αποταμιεύουν συστηματικά. Ωστόσο, η αποταμίευση είναι πολύ σημαντική, ειδικά εάν έχεις οικογένεια.

Ως οικονομολόγος έχω μάθει από τις σπουδές μου ακόμη, τη σπουδαιότητα της αποταμίευσης όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο, αλλά και σε εθνικό. Είναι ένα μέγεθος που επηρεάζει τις οικονομίες και καθορίζει πολλά άλλα οικονομικά μεγέθη. Με την ίδια λογική επηρεάζει όλα τα οικονομικά μεγέθη και στην οικογένεια.
Εγώ, ενώ εργαζόμουν απο φοιτήτρια, και είχα από μικρή το δικό μου εισόδημαδεν έκανα συστηματική αποταμίευση. Από τότε όμως που έγινα μαμά, αυτό άλλαξε, και έχω καταφέρει να αποταμιεύσω συστηματικά. Βοήθησε και ο hubby μου ο οποίος είναι πιο οικονόμος από εμένα και αποταμιεύει από πολύ μικρός.

Σκοπός της ανάρτησής μου είναι να αφυπνίσω το οικονομικό σου πνεύμα, προκειμένου να αρχίσεις να σκέφτεσαι πιο ορθολογικά στον τομέα των οικονομικών της οικογένειάς σου και φυσικά όχι να σε αγχώσω. Ξεκίνα την αποταμίευση ακόμη και τώρα.

Γιατί;
Ο λόγος που πρέπει να αποταμιεύσεις είναι ένας: 
Το μέλλον είναι αβέβαιο. 

H αποταμίευση είναι μια μέθοδος για να εξασφαλίσεις μία σχετική σταθερότητα σε περιόδους οικονομικής ανασφάλειας. Εν ολίγοις, φύλαγε τα ρούχα σου να'χεις τα μισά. Στην περίπτωση που όλα πάνε καλά και δε χρειαστούν τα χρήματα για κάτι σημαντικό και κοστοβόρο, θα έχεις ένα κομπόδεμα το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις εσύ ή τα παιδιά σου στο μέλλον, για οποιοδήποτε σκοπό. 

Κάθε πότε;
Ο καθένας μπορεί να αποταμιεύσει όποτε τον βολεύει. Το σημαντικό είναι η σταθερή συχνότητα. 

Κάθε μήνα με την πληρωμή του μισθού, της σύνταξης, του ενοικίου ή οποιουδήποτε συστηματικού εισοδήματος, θα πρέπει μέρος του να μένει στην άκρη για αποταμίευση. Είναι σημαντικό να γίνεται αμέσως μόλις κανείς παίρνει το εισόδημα, για να μην καταναλωθεί και αυτό τελικά γίνεται μια καλή συνήθεια.


Πού;

Οι επιλογές είναι δύο: 
κουμπαράς ή τραπεζικός λογαριασμός.

Εγώ προτείνω τον τραπεζικό λογαριασμό. Εάν το χρήμα δεν υπάρχει ως φυσική οντότητα στο σπίτι, κινδυνεύει λιγότερο να καταναλωθεί. Μία καλή επιλογή είναι ο κλειστός τραπεζικός λογαριασμός, που δεν υπάρχει δυνατότητα εκταμίευσης, παρά μόνο κατάθεσης.
Επιπλέον με το σύστημα που εγώ ακολουθώ, ο κλειστός τραπεζικός λογαριασμός εξυπηρετεί καλύτερα.
Κάθε μήνα μόλις πληρώνομαι, πριν ξοδέψω για οτιδήποτε, μεταφέρω με e-banking από το λογαριασμό μισθοδοσίας μου στον κλειστό λογαριασμό το 10% του μισθού μου. Το αντιμετωπίζω σαν υποχρέωση πληρωμής, σαν να έχω συμβόλαιο, σαν να πληρώνω κάτι που χρωστάω. Καμία άλλη οικονομική υποχρέωση μου δε αναβάλει αυτή τη μεταφορά.
Έτσι εξασφαλίζω ότι έχω κάνει την αποταμίευσή μου και χρησιμοποιώ το υπόλοιπο για τις άλλες υποχρεώσεις.
Έχουμε και οικογενειακό κουμπαρά. Η αποταμίευση εκεί είναι πιο χαλαρή. Ο καθένας βάζει ό,τι ποσό θέλει για κάποιο σκοπό, π.χ. ένα ταξίδι, ένα πάρτι κ.λ.π.

Τα ποσά:
Μία υγιής οικονομική μονάδα (π.χ. οικογένεια) πρέπει να:

1. αποταμιεύει 10% του συνολικού εισοδήματος
2. επενδύει 10% του συνολικού εισοδήματος
3. φροντίζει ώστε οι μηνιαίες δόσεις σε πιστωτικά ιδρύματα (δάνεια, πιστωτικές κάρτες κλπ) να μην ξεπερνούν το 40% του συνολικού μηνιαίου εισοδήματος.

Ένα παράδειγμα ισορροπημένης διαχείρισης του οικογενειακού εισοδήματος είναι το εξής:

Με βάση το παραπάνω παράδειγμα μπορείς να αποταμιεύσεις έως 1.560€ το χρόνο και 7.800€ σε μία 5ετία. Το ίδιο ποσό θα έχεις και για επενδύσεις. 
Πώς σου φαίνεται; Δεν πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό; 




Μπορείς να ακολουθείς τη σελίδα Bliss Seeking Mom στα


Αυτά από εμένα 
Χρυσή 






Σχόλια

  1. Δεν διαφωνώ καθόλου ότι πρέπει να αποταμιεύουμε γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι έκτακτα έξοδα θα προκύψουν.. το θέμα όμως είναι ότι ότι τα "πάγια" όπως τα λέω εγώ έξοδα (ΔΕΗ,τηλ, ΕΥΔΑΠ, κοινόχρηστα, ιδιωτική ασφάλεια, δίδακτρα για το παιδί κα) έχουν αυξηθεί πολύ και μαζί με το ..40% των δανείων/καρτών μειώνουν πολύ αυτό που περισσεύει για κατανάλωση το μήνα. (λαμβάνοντας υπόψη ένα μεσαίο εισόδημα) Από την άλλη.. ίσως έχουμε κάνει και μεις, οι σύγχρονοι, τη ζωή μας πιο..πλούσια απ όσο μας επιτρέπει το εισόδημα μας.. ή δεν έχουμε μάθει στην στέρηση.. (εννοώ καταστάσεις που πιθανώς βίωσαν οι δικοί μας στα νιάτα τους, βλέπε δεκαετία 70).. είναι μεγάλη κουβέντα..
    άσχετα πάντως από το αν αποταμιεύουμε στην τράπεζα, τα τελευταία 2 χρόνια έχουμε υιοθετήσει και ένα κουμπαρά στο σπίτι με όρο να βάζουμε ποσά μεγαλύτερα από 2 ευρώ και όταν τον ανοίξουμε τελικά, το ποσό που θα έχει μαζευτεί να το "επενδύσουμε" σε ένα ταξίδι.. πριν ένα μήνα που πήγαμε Βαρκελώνη αποφασίσαμε να μην το ανοίξουμε αλλά να περιμένουμε λιιγο ακόμη (κάνα 2 χρόνια δηλαδή) γιατί μας φάνηκε.. ψιλοάδειος ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, ο κουμπαράς των ταξιδιών είναι must!(καλέ πήγατε Βαρκελώνη;)!
      Όσον αφορά τα παραπάνω, έχεις πολύ δίκιο,αυτο συμβαίνει που περιγράφεις, όμως εκεί έγκειται η δική μου λογική. Ότι δηλαδή η αποταμίευση θα πρέπει να λογίζεται ως υποχρέωση, όπως η ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κινητά, δίδακτρα κλπ. Μόνο έτσι την παίρνουμε στα σοβαρά και έχει αποτέλεσμα. Να φτιάξεις δηλαδή τον οικογενειακό σου προϋπολογισμό με την αποταμίευση ως σταθερό έξοδο, όχι να περιμένεις τί θα περισσέψει. Ποτέ δεν περισσεύει τίποτα...ως γνωστόν! Χαχα

      Διαγραφή
  2. Δεν είσαι η μόνη! Όταν ήμουν ελεύθερη, πόσο μάλλον φοιτήτρια παροτι δούλευα, δεν μάζεψα φράγκο. Έπρεπε να γίνω μάνα για ξεκινήσω να αποταμιευω συστηματικά. Btw, πεθαίνω με πίνακα μηνιαίου προϋπολογισμού!😜

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλιά σας...

Δημοφιλή άρθρα

Η Μελίνα και το μέλι, ένα μελένιο παραμύθι από τη Βασ. Τσουρή

Πόσο μελένιο μπορεί να είναι ένα παραμύθι; Η Μελίνα και το μέλι είναι μια διασκεδαστική ιστορία που μας μαθαίνει τα πάντα για τις μέλισσες.

6 Χριστουγεννιάτικες γλυκιές συνταγές από 6 αγαπημένες food bloggers

Αν το σπίτι δε μυρίσει κανέλα, γαρύφαλλο και σοκολάτα, Χριστούγεννα δεν το λες!

Τριήμερο στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας

Ψηλά στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, μέσα στο πυκνό ελατόδασος, βρίσκεται το χωριό Άνω Χώρα. Ελάτε μαζί μου να σας συστήσω το χωριό καταγωγής μου, το υπέροχο μέρος που πέρασα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας.