Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

5 πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις κατά την προσαρμογή στον παιδικό σταθμό


Ο Σεπτέμβρης μπήκε για τα καλά και όλες οι μαμάδες ετοιμάζουν τα μικράκια τους για το σχολείο. Η προσαρμογή στον παιδικό σταθμό, μπορεί να φανεί μια διαδικασία πολύ απαιτητική και στρεσογόνος για παιδιά και γονείς
Πριν 2 σχολικά έτη ήμουν κι εγώ μια μαμά σε προσαρμογή. Αρχικά είχα μεγάλη χαρά και ανυπομονησία για αυτό το βήμα και δε φανταζόμουν τις δυσκολίες, ούτε τα εμπόδια που θα συναντούσαμε ο μικρούλης μου κι εγώ. Αναπόφευκτα έκανα λάθη, πέρασα άσχημες στιγμές και κλάμματα, αλλά έμαθα. Έμαθα να είμαι καλύτερη μητέρα, έμαθα τόσα πολλά για το παιδί μου, για εμένα και για την κοινή μας ζωή. Μαζί ήρθαμε πιο κοντά, δεθήκαμε πολύ και γνωριστήκαμε ακόμη καλύτερα.

Κατέληξα λοιπόν, σε 5 πράγματα που δεν πρέπει να κάνει ο γονιός κατά την προσαρμογή του παιδιού στον παιδικό σταθμό.

1) Το παιδί δεν έχει "πρόβλημα" επειδή αργεί να προσαρμοστεί
Τα πιο σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα επιβάλλουν την έναρξη του σχολείου σε ηλικία 6 ετών. Αυτή η ηλικία δεν είναι τυχαία. Τα παιδιά στην τρυφερή ηλικία των 2-2,5 ετών δεν είναι ώριμα και έμπειρα να αποχωριστούν την ασφάλεια του σπιτιού και της γονεϊκής αγκαλιάς  και αυτό είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό. Δώσε χρόνο στο μικράκι σου, πολλές αγκαλιές και πολύ αγάπη. Άλλωστε, το κάθε παιδί έχει διαφορετικό χρόνο προσαρμογής σε μία νέα κατάσταση, ότι και αν αυτή αφορά. Το ότι το δικό σου χρειάζεται πιο πολύ χρόνο από κάποιο άλλο παιδάκι, δε σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Σημαίνει ότι επεξεργάζεται διαφορετικά τις αλλαγές.

2) Δεν βοηθάει να συμβουλευόμαστε άλλους γονείς που βρίσκονται στην ίδια φάση  
Είναι γεγονός ότι οι μαμάδες πολλές φορές γινόμαστε επικριτικές και πολλές φορές ανταγωνιστικές. Συνομιλώντας με μαμάδες που πιθανόν βιώνουν το ίδιο άγχος, είναι σχεδόν αδύνατο να βοηθηθείς. Αντίθετα, μπορεί να απογοητευτείς με τα όσα θα ακούσεις ότι έχουν καταφέρει τα δικά τους παιδιά και να μπεις σε διαδικασία σύγκρισης, κάτι που δεν φέρνει κανένα θετικό στη διαδικασία. Αν θες να νιώσεις καλύτερα, στον καθημερινό αυτό αγώνα κατά την προσαρμογή του μικρού σου στον παιδικό σταθμό, μίλα με φίλες εμπιστοσύνης που έχουν περάσει από αυτό το στάδιο και έχουν την εμπειρία και την ψυχραιμία να σε καθοδηγήσουν. Το πιο πιθανό είναι ότι θα μειώσουν την ένταση του άγχους σου, γιατί οι ίδιες το έχουν ήδη αντιμετωπίσει και ξεπεράσει.

3) Ο μπαμπά εντός της διαδικασίας
Οι άντρες κατά κύριο λόγο έχουν μεγαλύτερη ψυχραιμία από εμάς τις μαμάδες. Αυτό τους κάνει να είναι περισσότερο λογικοί, λιγότερο υπερβολικοί και βασικά πιο αντικειμενικοί με όσα συμβαίνουν στο παιδί τους, αλλά και σε μας τις μαμάδες αυτή την περίοδο. Βάλε τον στη διαδικασία να παραδώσει και να παραλάβει αυτός το παιδί κάποιες μέρες. Δώσε του χώρο να στηρίξει το παιδάκι με τον δικό του τρόπο. Ζήτα του την ψυχολογική στήριξη που πιθανόν χρειάζεσαι, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς το κλάμα και την άσχημη διάθεση του παιδιού. 

4) Αδιαπραγμάτευτη οποιαδήποτε άσχημη συμεριφορά προς το παιδί 
Μερικές φορές οι εκπαιδευτικοί μπορεί να τύχει να μην έχουν την πρέπουσα συμπεριφορά απέναντι στο παιδί μας. Στην καλύτερη περίπτωση αυτή μπορεί να είναι απλά αδιαφορία και στη χειρότερη μία "βίαιη" ή ανάρμοστη συμπεριφορά. Να είσαι σύμμαχος του παιδιού σου, όχι απέναντι. Άλλωστε στα ματάκια του, είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίο μπορεί να στηριχτεί και τον οποίο μπορεί να εμπιστευτεί και ο μοναδικός που μπορεί να μιλήσει για λογαριασμό του. Το ίδιο δεν μπορεί, επομένως αν δεν το κάνεις εσύ, δεν θα το κάνει κανείς άλλος.
Επίσης, η διαδικασία προσαρμογής του παιδιού είναι μία από κοινού προσπάθεια που καταβάλουν εκπαιδευτικοί και γονείς και θα πρέπει από νωρίς να συμφωνηθούν οι όροι αυτής της συμφωνίας. Προτάσεις του τύπου "δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ελάτε να το πάρετε" δεν θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές από τους γονείς και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αναλόγως.

5) Το παιδί δε χρειάζεται "ανεξαρτητοποίηση"
Αντιμετώπισε με ενσυναίσθηση αυτό που βιώνει. Χρησιμοποίησε προτάσεις όπως "καταλαβαίνω ότι μπορεί να δυσκολεύεσαι, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις", "το ξέρω ότι τώρα νιώθεις θυμό/λύπη, όμως πιστεύω ότι μπορείς να τα καταφέρεις", "σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ, ο αποχωρισμός είναι προσωρινός, σε λίγο θα είμαστε πάλι μαζί", "τα πήγες υπέροχα σήμερα, είμαι πολύ περήφανη για σένα". Το παιδί μας θέλει να δει ότι αναγνωρίζουμε το συναίσθημά του και ότι δεν το εξαναγκάζουμε να αισθανθεί κάτι άλλο, απλά γιατί μας διευκολύνει τη δεδομένη στιγμή.
Η προσαρμογή δεν είναι  μόνο για τα παιδάκια, είναι και για τους γονείς. Θα πρέπει να προσαρμοστούν στην ιδέα ότι τα παιδάκια τους μεγαλώνουν και με υπομονή να τους αφήσουν χώρο να ανθίσουν, έχοντας πάντα στο νου τις ανάγκες τους στην ηλικία τους.

Αυτά από μένα γλυκιές μανούλες!
Καλή σχολική χρονιά λοιπόν!

Mama Chrysi 




Σχόλια

Δημοφιλή άρθρα

Η Μελίνα και το μέλι, ένα μελένιο παραμύθι από τη Βασ. Τσουρή

Πόσο μελένιο μπορεί να είναι ένα παραμύθι; Η Μελίνα και το μέλι είναι μια διασκεδαστική ιστορία που μας μαθαίνει τα πάντα για τις μέλισσες.

6 Χριστουγεννιάτικες γλυκιές συνταγές από 6 αγαπημένες food bloggers

Αν το σπίτι δε μυρίσει κανέλα, γαρύφαλλο και σοκολάτα, Χριστούγεννα δεν το λες!

Τριήμερο στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας

Ψηλά στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, μέσα στο πυκνό ελατόδασος, βρίσκεται το χωριό Άνω Χώρα. Ελάτε μαζί μου να σας συστήσω το χωριό καταγωγής μου, το υπέροχο μέρος που πέρασα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας.