Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πώς απαιτούμε να είμαστε υγιείς σε έναν κόσμο άρρωστο;


Photo by cottonbro from Pexels

Μέχρι χτες ήμασταν στον μικρόκοσμο μας. Κάναμε το πρόγραμμά μας, κοιτούσαμε τη ζωή μας. Αυτή την τοσο μικρή, εύθραυστη και καθόλου δεδομένη ζωή.

Δεν σκεφτήκαμε τις πρώτες ύλες που καταναλώνουμε, την ατμόσφαιρα που μολύνουμε, τα πλαστικά που αγοράζουμε για να τα πετάξουμε ένα λεπτό μετά, τα ζώα που εξαφανιζονται και φταίμε ΕΜΕΙΣ, τα δάση που καίγονται για να φάμε ΕΜΕΙΣ. 
Στον μικρόκοσμο μας.
Δε σκεφτήκαμε τον δίπλα που δεν έχει, τον απέναντι που μπορεί να είναι μόνος, τον δικό μας που μπορεί να πονάει, το γείτονα που μπορεί να θλίβεται. 
Στον μικρόκοσμο μας.
Δεν κλάψαμε για τον φίλο, δεν αγαπήσαμε τον εχθρό μας, αδιαφόρησαμε για τον άγνωστο, δε βοηθήσαμε τον διπλανό, δεν προσευχηθήκαμε στο Θεό, δεν πιστέψαμε σε Αυτόν. 
Στον μικρόκοσμο μας.

Και τώρα ο μικρόκοσμος μας απειλείται. Και μόνο γι'αυτό νοιαζόμαστε και πάλι. Γιατί δεν μπορούμε να πάμε τη βόλτα που θέλουμε και δεν μπορούμε να ζήσουμε την καθημερινότητά μας. Δε μας γεμίζει τίποτε άλλο άραγε; Δε μας γεμίζει να είναι ο δίπλα υγιής, μόνο εμείς, και βγαίνουμε έξω γεμάτοι ασέβεια και ματαιοδοξία. Δεν αγκαλιάζουμε τη νέα συνθήκη, αλλά αναρωτιόμαστε γιατί άραγε συμβαίνει σε εμάς αυτό. 
Γιατί να μη συμβεί; 
Πώς είμαστε τόσο αλαζόνες;
Πώς απαιτούμε να είμαστε υγιείς σε έναν κόσμο άρρωστο;
Πώς απαιτούμε να είμαστε υγιείς σε ένα οικοσύστημα άρρωστο;
Πώς απαιτούμε να είμαστε υγιείς στο σώμα εάν δεν είμαστε υγιείς στο πνεύμα;

Ας έρθει η ισορροπία και μακάρι να αλλάξουμε μετά από αυτό, ως άνθρωποι, ως ψυχές, ως κράτη, ως έθνη, ως πλάσματα αυτής της Γης.

Ως τότε εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, να μην πονέσουμε το θάνατο άλλων ανθρώπων, δικών μας και ξένων, να μην καταρρεύσουν οι κοινωνίες μας και να μην κλατάρουν οι άνθρωποι που με αυταπάρνηση είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του παράξενου πολέμου. Γιατί τότε, με λύπη μου λέω, ότι δε μας έχω εμπιστοσύνη για το πώς θα ανταποκριθούμε.
Λίγη τροφή για σκέψη και ίσως ...για συζήτηση. 


ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ - ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ - ΟΛΟΙ


Χρυσή 





                                                      


Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο κείμενο Χρυσή μου! Τα πράγματα είναι περίεργα από πολλές απόψεις. Κι εμένα με προβληματίζει τι θα μας μείνει τελικά μετά από όλο αυτό και αν θα αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας ως προς το γενικότερο καλό ή απλά θα ξεχάσουμε. Ελπίζω το πρώτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλιά σας...

Δημοφιλή άρθρα

Η Μελίνα και το μέλι, ένα μελένιο παραμύθι από τη Βασ. Τσουρή

Πόσο μελένιο μπορεί να είναι ένα παραμύθι; Η Μελίνα και το μέλι είναι μια διασκεδαστική ιστορία που μας μαθαίνει τα πάντα για τις μέλισσες.

6 Χριστουγεννιάτικες γλυκιές συνταγές από 6 αγαπημένες food bloggers

Αν το σπίτι δε μυρίσει κανέλα, γαρύφαλλο και σοκολάτα, Χριστούγεννα δεν το λες!

Τριήμερο στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας

Ψηλά στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, μέσα στο πυκνό ελατόδασος, βρίσκεται το χωριό Άνω Χώρα. Ελάτε μαζί μου να σας συστήσω το χωριό καταγωγής μου, το υπέροχο μέρος που πέρασα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας.